Ποιο είναι το οργανωτικό μοντέλο που προσπαθεί να εφαρμόσει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά; Είναι αυτό της...δεκαετίας του ‘80 που έχει καταγραφεί με τον απαξιωτικό για τους συμμετέχοντες όρο «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις»;
Οχι. Ακόμη και να το ήθελε η κ. Γεννηματά δεν μπορεί να το επιβάλει. Τότε αρκετοί που είχαν βρίσει και το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του, που είχαν ξεκινήσει από το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια διαφοροποιήθηκαν θεωρώντας ότι το κόμμα συμβιβάστηκε με το σύστημα, αφού δοκίμασαν να οργανώσουν εναλλακτικές λύσεις ή να στήσουν το «καλό αριστερό ΠΑΣΟΚ», αποφάσισαν να επιστρέψουν στην κοίτη τους για να επιβιώσουν πολιτικά.
Κάποιοι έχτισαν καριέρες, ορισμένοι απέκτησαν και μεγάλες περιουσίες. Ομως οι καιροί έχουν αλλάξει. Το κόμμα της κ. Γεννηματά δεν είναι σε θέση ούτε να καλλιεργήσει προσδοκίες για θριαμβευτική πορεία προς την εξουσία ούτε να υποσχεθεί αξιώματα.
Μήπως είναι το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα κάλεσμα για συμπόρευση ομάδων, κινήσεων και κομμάτων που κινούνται στην περιοχή της σοσιαλδημοκρατίας, υπό την προϋπόθεση ότι τα συμβαλλόμενα μέρη θα κρατήσουν την αυτονομία τους; Πράγματι μ’ αυτό μοιάζει.
Οπως στον πρώτο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε η βασική συνιστώσα, ο Συνασπισμός, έτσι και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη το κέντρο βάρους είναι το ΠΑΣΟΚ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο αρχικός στόχος ήταν η ενότητα της κατακερματισμένης Αριστεράς με σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ο στόχος είναι η συσπείρωση των δυνάμεων, ώστε να πετύχει μια υπολογίσιμη εκλογική επίδοση (διψήφιο ποσοστό) η οποία θα δώσει ανάσα ζωής και προοπτικής στον χώρο.
Ο κίνδυνος που καραδοκεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι, αντί της πολυφωνίας και της ισότιμης συμμετοχής -όροι απαραίτητοι για τη συνοχή-, να έχουμε φράξιες (κόμματα μέσα στο κόμμα) οι οποίες θα διαπραγματεύονται πόστα και πολιτικές με βάση το εκτόπισμα τους -πραγματικό ή εικαζόμενο. Το βίωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν το όχημα που τον οδήγησε στην κυβέρνηση, αλλά την ώρα των μεγάλων αποφάσεων επήλθε η διάσπαση. Οι διαφωνίες περί του πρακτέου ήταν αγεφύρωτες. Παρά τη βούληση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και την ανταπόκριση πολλών ιστορικών στελεχών του Κινήματος, το έδαφος δεν είναι ομαλό.
Ο Β. Βενιζέλος εκφράζει την έντονη ενόχλησή του για την επιστροφή Παπανδρέου, ο Κ. Σημίτης απέχει επιδεικτικά, το Ποτάμι καταγγέλλει την κ. Γεννηματά ότι ενθαρρύνει αποστασίες και οι τρεις (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ραγκούσης) ζητούν αυτοδιάλυση των πάντων και έναρξη της προσπάθειας από μηδενική βάση. Ωστόσο το οργανωτικό είναι ένα ζήτημα, δεν είναι όμως το μείζον.
Ολες οι εμπλεκόμενες πλευρές πρέπει να δώσουν καθαρές απαντήσεις ως προς το ιδεολογικό στίγμα και την πολιτική ταυτότητα: θα είναι Κεντροαριστερά, θα είναι κεντροΑριστερά ή μήπως Κεντροαντιαριστερά; Και οι τρεις στρατηγικές υπάρχουν στο εσωτερικό τους...
Τάσος Παππάς, efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου