Κι αν του κάτσει;...

Μέσα στη γενική πολιτική μαυρίλα των ημερών, τόσο την εξωτερική (με Συρία, Τραμπ, Τόμαχοκ, σουλτάνους κ.ά.) όσο και την...
εντόπια (με τους εθελόδουλους και αρχομανείς κυβερνώντες να πανηγυρίζουν στις πλάτες μισθωτών και συνταξιούχων για το νέο μειοδοτικό τους «ντιλ» με την Ευρώπη), μια είδηση ήρθε να ζεστάνει κάπως την παγωμένη μου αριστερή συνείδηση: μόλις μία εβδομάδα πριν από τον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, όπου προηγούνται μια ακροδεξιά κι ένας τέρμα νεοφιλελεύθερος, πρώην τραπεζίτης των Ρότσιλντ, ένας γνώριμός μας «νεοκομμουνιστής» της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, έρχεται από τα κάτω να χαλάσει τη σούπα των κρατούντων και να διεκδικήσει με αξιώσεις όχι μόνο μια θέση στον δεύτερο γύρο, αλλά -γιατί όχι– και τα κλειδιά του Μεγάρου των Ηλυσίων!

Το «ντεμαράζ» του Μελανσόν είναι καταπληκτικό, αφού μέσα σε τρεις εβδομάδες (και χάρη στην εξαιρετική παρουσία του σε δύο διαδοχικά τηλεοπτικά ντιμπέιτ) κατάφερε να διπλασιάσει το ποσοστό του φτάνοντας στο 19%, έναντι 25% της Λεπέν και 24% του Μακρόν, ενώ ο υποψήφιος της Δεξιάς, ο Φρανσουά Φιγιόν, βλέπει πια την πλάτη του με μόλις 17%.

Το καταπληκτικό είναι πως το πετυχαίνει με ένα βαθιά ριζοσπαστικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την υπόσχεση για έξοδο από το ευρώ, επανακρατικοποιήσεις ιδιωτικοποιημένων πρώην δημόσιων επιχειρήσεων, βαριά φορολογία των πλουσίων και των μεγάλων εταιρειών και πολλά ακόμη φιλολαϊκά μέτρα, ιδίως όσον αφορά τη βελτίωση της καθημερινότητας για τη ζορισμένη οικονομικά μεσαία τάξη, τους νέους και τους μετανάστες.

Βασικά ο άνθρωπος εισηγείται την πλήρη αλλαγή του σημερινού παραγωγικού μοντέλου της Γαλλίας προς την απο-ανάπτυξη, την οικολογική επανάσταση, την προστασία των ζώων –και οι Γάλλοι για πρώτη φορά τον ακούν...

Αντιμέτωπος με... εστέτ μπουρζουάδες σαν τον Μακρόν και ακροδεξιούς εθνικιστές σαν τον Φιγιόν και τη Λεπέν, ο Μελανσόν δεν μασάει τα λόγια του, ούτε προσπαθεί να κρύψει την αριστεροσύνη του:

«Αν εκλέξετε τον Μακρόν, τον Φιγιόν ή τη Λεπέν, θα φτύσετε αίμα!», είπε τις προάλλες σε ένα δυναμικό κοινό 120.000 ανθρώπων, που μαζεύτηκαν για να τον ακούσουν στην πολλαπλά υποβαθμισμένη Μασσαλία.

Μιλώντας λίγες μέρες αργότερα στη Λιλ, και αφού πληροφορήθηκε πως η εφημερίδα Figaro (που αν και δεξιά, «σπρώχνει» με όλα τα μέσα Μακρόν) αποκάλεσε το πρόγραμμά του «παραληρηματικό» και τον ίδιο... «μικρό Τσάβες», απάντησε αποστομωτικά: «Γιατί μικρό;».

Και αντεπιτέθηκε στα ίσια στον Σερζ Ντασό, τον εκδότη της Figaro, και τους άλλους μεγαλο-μιντιάρχες:

«Πιστεύετε ότι διαβάζετε εφημερίδα; Διαβάζετε προπαγανδιστικό υλικό.

Πιστεύετε ότι σας πληροφορούν; Σας γεμίζουν το κεφάλι με βλακείες! 

Γιατί το κάνουν αυτό; Για να σας φοβίσουν. Για να σας εντυπωσιάσουν. (...) Σας περνούν για ηλίθιους. Σας περιφρονούν!».

Ειδικά για τον Μακρόν, ο Μελανσόν είναι εξαιρετικά καυστικός:

«Ο Μακρόν με απογοητεύει. Νόμιζα ότι ήταν έξυπνος. Είχε κάνει καλές σπουδές...

Ημασταν και οι δύο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και φύγαμε ταυτόχρονα, το 2008:

Μόνο που εγώ το εγκατέλειψα για να μπω στη μάχη υπέρ του λαού κι εκείνος το εγκατέλειψε για να πάει στην Τράπεζα των Ρότσιλντ!».

Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να νικήσει ο Μελανσόν – θα αναρωτηθείτε, και με το δίκιο σας. Σύμφωνοι, δεν είναι και πολλές.

Και δεν είναι πολλές, ακριβώς γιατί οι μόνοι πιθανοί σύμμαχοι του Μελανσόν, η αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών και ο υποψήφιός τους Μπενουά Αμόν, που στις δημοσκοπήσεις παίρνει πλέον μόλις 8% (!), δεν μοιάζουν διατεθειμένοι να κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση και να παραιτηθούν υπέρ του, μια κίνηση που θα αρκούσε από μόνη της για να τον εκτοξεύσει στον δεύτερο γύρο, όπου κατά 99,9% θα νικούσε τη Λεπέν και θα γινόταν ο πρώτος πραγματικά αριστερός πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας.

Θα περίμενε κανείς ότι, μετά την ξεκάθαρη προδοσία της δεξιάς πτέρυγας των Σοσιαλιστών και την αποστασία του πρώην πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς και πολλών βουλευτών και στελεχών ενάντια στον νικητή των εσωκομματικών εκλογών, τον Αμόν, και υπέρ του ανοιχτά αντιδραστικού (και απολύτως «κατασκευασμένου» από τα ΜΜΕ) πρώην υπουργού Οικονομίας Μακρόν, οι υποτιθέμενοι «αντάρτες» του P.S. θα έβλεπαν με πιο καθαρή ματιά την υποψηφιότητα του Μελανσόν: όμως για ακόμη μια φορά η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ευρωπαϊκή «Κεντροαριστερά» δείχνει στη Γαλλία τα αστικά όριά της, προτιμώντας προφανώς να συμπαραταχθεί και πάλι με το μεγάλο κεφάλαιο και την ελίτ, που υποτίθεται πως πολεμάει...

efsyn.gr