υποστηριχθεί ως μία από τις βασικές επιδιώξεις της λαϊκής δημοκρατίας για την ολοκλήρωση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού του τόπου και τη ριζική μετατροπή στη διάρθρωση της οικονομίας του».
Αυτά έγραφε πριν από 70 χρόνια στο μνημειώδες έργο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» ο Δημήτρης Μπάτσης.
Ωστόσο, οι σημαντικές διαπιστώσεις του μετέπειτα εκτελεσθέντος κομμουνιστή (μαζί με τους Μπελογιάννη, Αργυριάδη και Καλούμενο) έχουν ακόμη και σήμερα ένα επίκαιρο μήνυμα που θα έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψη του όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την ανάπτυξη αυτού του τόπου.
Σίγουρα οι συνθήκες σήμερα είναι εξαιρετικά διαφορετικές σε σχέση με εκείνη την εποχή, με κύριο χαρακτηριστικό τα ελάχιστα περιθώρια για την άσκηση μιας αυτόνομης οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Πολύ δε περισσότερο δεν γίνεται καν λόγος περί «λαϊκής δημοκρατίας».
Η έρευνα του Δημήτρη Μπάτση αναδεικνύει, όμως, πως το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν ανέκαθεν ο ασθενικός βιομηχανικός και μεταποιητικός κλάδος και η μη αξιοποίηση για «εθνικό όφελος» των πλουτοπαραγωγικών πηγών της. Και στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία, στην Ελλάδα -σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες- έχει επικρατήσει το μοντέλο των υπηρεσιών και του τουρισμού.
Η κρίση, τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην ελληνική της έκφανση, ήταν μια κρίση δομική, που είχε τις ρίζες της σε ένα στρεβλό οικονομικό μοντέλο, το οποίο με τη σειρά του διαχειρίστηκαν οι -υποτελείς στους αλλοδαπούς- πολιτικές δυνάμεις της διαπλοκής και της «τραπεζοκρατίας».
Η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού κλάδου παγκοσμίως επιβάλλει την εφαρμογή ενός αναλυτικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση, η οποία κατ' επέκτασιν θα φέρει και την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Για να δημιουργηθούν λοιπόν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη πρέπει να απελευθερωθούν ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Και από αυτήν τη σκοπιά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία ενός μεγάλου αριθμού βιομηχάνων που μοιάζουν να αποστασιοποιούνται από τον κύριο εκφραστή των μεγάλων εργοδοτών, τον ΣΕΒ.
Προφανώς, το κέρδος είναι η κινητήρια δύναμη της κινητικότητας που παρατηρείται. Και, ως γνωστόν, η επιχείρηση μεγιστοποίησής του επιβαρύνει τους εργαζομένους.
Σε αυτό το σημείο καλείται να δράσει η κυβέρνηση, καθώς έχει την υποχρέωση να αποδείξει πως δεν είναι κατ' όνομα «φιλο-κοινωνική».
Εν μέσω απόλυτης καταστροφής του παραγωγικού τομέα οφείλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης, ισχυροποιώντας ταυτόχρονα τις εργασιακές σχέσεις...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου