κοινό μυστικό στους παρεπιδημούντες ότι το πολιτικό συγχεόταν με το ποινικό. Φέρ’ ειπείν, εγώ σταμάτησα να ανεβαίνω στον λόφο Στρέφη, όπως έκανα παλιά για να δω τη θέα στον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη και τη θάλασσα, όταν είδα μια πάνοπλη συμμορία Γεωργιανών στο δημοτικό κυλικείο «Εξωστρεφής», που ήταν κλειστό για τον χειμώνα.
Πρόσφατα, πριν από μία βδομάδα, στη Θεμιστοκλέους, τοξικοεξαρτημένοι μαχαίρωσαν έναν 60χρονο αρχιτέκτονα. Η κυρία που τον φρόντισε απευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Καλλιδρομίου, που δήλωσε αναρμοδιότητα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου είμαι ένθερμο μέλος, έδειξε μια ανεξήγητη ατολμία, αφήνοντας πεδίον δόξης λαμπρόν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Εγινε τώρα εκκένωση τεσσάρων καταλήψεων και την ώρα που γράφω αυτές τις αράδες ακούω ότι εκκενώνεται και η κατάληψη του σχολείου της Πρασσά, όπου διέμεναν ευκατάστατοι Σύροι πρόσφυγες πολέμου και τα παιδιά τους πήγαιναν σε ελληνικά σχολεία. Για την κατάληψη, ως κοινοτική σύμβουλος της Ανοιχτής Πόλης στην προηγούμενη θητεία, έδωσα μάχες, επικαλούμενη μέχρι και τη Συνθήκη της Λωζάννης. Υπάρχει, ακόμα, εισαγγελική εντολή για εκκένωση αυτής της κατάληψης του «Βοξ» και της Καλλιδρομίου.
Ποιος είναι ο απολογισμός; Απ’ τις δύο πρώτες προσήχθησαν παιδιά προσφύγων με τα αρκουδάκια τους. Στην κατάληψη της Ασημάκη Φωτήλα που είχε γίνει στόχος και των αναρχικών, όλως περιέργως δεν βρέθηκε κανείς. Οποιος έχει διαβάσει έστω κι ένα αστυνομικό βιβλίο ξέρει ότι όλες οι αστυνομίες δουλεύουν με πληροφοριοδότες. Ουδείς μεγαλέμπορος ναρκωτικών συνελήφθη.
Η προκλητικά μεγάλη αστυνόμευση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη σύγκρουση. Δεν είμαι ήρωας, είμαι αντιήρωας. Ας μείνουν οι Γενναίοι του Μπρανκαλεόνε. Χωρίς να θέλω να κάνω την Κασσάνδρα, γράφω αυτές τις αράδες γιατί δεν μπορώ, δεν αντέχω, δεν θέλω να δω νεκρό άλλον δεκαεξάρη. Φτάνουν οι Γρηγορόπουλος, Καλτεζάς και άπειροι άλλοι.
Επίσης δηλώνω ψυχοπαθής, όπως όλοι όσοι έκαναν αντιδικτατορικό αγώνα, κατά τη Δόμνα Μιχαηλίδου, την οποία γνώρισα στην κοιλιά της μάνας της. Ο πατέρας της, Αρης Μιχαηλίδης, έχασε στην κατάληψη της Νομικής το μάτι του. Αλλά εμείς οι αριστεροί έχουμε κάτι κολλήματα, ρε παιδί μου, σύμφωνα με τον Απόστολο Δοξιάδη που έσπευσε να την καλύψει.
Ταυτόχρονα παίζεται κι άλλο ένα παιχνιδάκι, αυτό της γαιωπροσόδου. Τα δύο θέματα είναι αλληλένδετα. Οπως πάντα, προηγούνται οι δυνάμεις καταστολής να κάνουν τη βρόμικη δουλειά και να καθαρίσουν το έδαφος. Ακολουθεί το κεφάλαιο, με τον ευρωπαϊκό αέρα ζωής (κι όχι κάτι άπλυτοι αλήτες με αμπέχονα, κατά την εκπρόσωπο τάφου κ. Παναγιωταρέα) και κάνει επενδύσεις. Οι Κινέζοι αγοράζουν μπιρ παρά όλα τα ακίνητα. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών αμερικανικών και ευρωπαϊκών πόλεων, τα Εξάρχεια υποβαθμίστηκαν μέχρι αηδίας βάσει σχεδίου και τώρα οι τιμές εκτοξεύονται. Δηλαδή το σχέδιο είναι να μετατραπούν σε μια Μονμάρτρη στο κιτς, οι κάτοικοι να φύγουν και να γίνει ένα τουριστικό αξιοθέατο.
Τελειώνω με τα τελευταία λόγια του Καμιλιέρι: «Αυτή δεν είναι η Ιταλία που γνώρισα κι αγαπούσα». Με εκφράζουν απόλυτα για μια χώρα, μια πόλη, μια γειτονιά που δεν αναγνωρίζω πια.
Αναστασία Λαζαρίδου (αρχιτέκτονας, πρώην κοινοτική σύμβουλος α’ κοινότητας με την «Ανοιχτή Πόλη»)
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου