ειδή του συλληφθέντος. Διότι, είπε ο αδιανόητος, «όταν είσαι όμορφος και αστυνομικός θα περάσεις καλά στη φυλακή». Δεν ενδιαφέρει εδώ τόσο ο λόγος του αυτός όσο το τι υποκρύπτει, πέρα από το να δείχνει το χαμηλό του μορφωτικό επίπεδο. Μας λέει υπόρρητα, ειρωνικά δήθεν, αλλά ρητά και κατηγορηματικά, ποια είναι η συνηθισμένη κατάσταση στις φυλακές και ακόμη ποια είναι η εκτίμηση που τρέφουν οι φυλακισμένοι για τα αστυνομικά όργανα. Μπορεί αυτό να είναι μια κοινοτοπία για τους εμπλεκόμενους με το σωφρονιστικό σύστημα, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μάθουμε με τέτοιο αποκαλυπτικό και κυνικό τρόπο την «ηθική» των φυλακών και το αξιακό σύστημα του ανεκδιήγητου αυτού συνδικαλιστή της αστυνομίας [μας].
Εκτός εάν νομίζει ο τελευταίος ότι αυτά είναι αυτονόητα για τον κόσμο των φυλακών: οι βιασμοί και το μίσος που φωλιάζει στους κρατούμενους για τα αστυνομικά όργανα. Πάει δηλαδή και τελείωσε: έτσι συμβαίνει και ας τους παρατήσουμε ήσυχους τους γνωρίζοντες την κατάσταση ενστόλους όσοι τάχα ηθικολογούμε και θέλουμε κόσμους αγγελικά πλασμένους μέσα στα καταγώγια ψυχών και σωμάτων. Δεν πρόκειται, διατυμπανίζουν, ποτέ να αλλάξουν αυτές οι «αξίες» και όποιος επιζητεί ή επιχειρεί κάποια τέτοια αλλαγή ζει εκτός τόπου και χρόνου, δεν ξέρει πού πάν’ τα τέσσερα, είναι ένας θλιβερός ρομαντικός, που δεν μπορεί να εξοικειωθεί με τη σκληρή και απάνθρωπη [αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά] πραγματικότητα. Μπορεί δηλαδή ο κύριος αυτός, έχοντας στο πλάι του τη σύμφωνη γνώμη της συντριπτικής πλειονότητας, να βγει κι από πάνω, εάν κάποιος ζητούσε π.χ. την παραδειγματική του τιμωρία.
Αλλά αυτά δεν αφορούν τον κ. Χρυσοχοΐδη. Αυτός ασχολείται με άλλα, σπουδαιότερα, μείζονος σημασίας, όπως την εκκαθάριση των Εξαρχείων από παραβατικά και τρομοκρατικά στοιχεία. Λιγότερος κυνισμός χρειάζεται και μια τσίπα -και εκ μέρους του συνδικαλιστή και εκ μέρους του υπουργού. Αυτός δε ο Μπαλάσκας εξακολουθεί να εμφανίζεται στην τηλοψία και να μας διαφωτίζει επί παντός του επιστητού, εντός αστυνομίας και σωφρονιστικού συστήματος [δεν ξέρω αν έχει και διατριβή τινά σε φροϋδικές σπουδές]. Και βεβαίως απολαμβάνει ακόμη τα προνόμια του συνδικαλιστή· φαίνεται ότι εκπροσωπεί με ιδανικό τρόπο τους συναδέλφους του, ότι έχει αποδοχή ο λόγος αυτού του ανοικονόμητου, ότι τυλίγεται με εμπιστοσύνη [και υπερηφάνεια;] από τον υπουργό της δημόσιας τάξης [και ασφάλειας].
Συμβαίνει και το εξής: Μετά την εγκατάσταση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση έχουν λυθεί τα χέρια όλων των αστυνομικών και μπορούν πλέον να λένε και να πράττουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι σε λογοδοσία -οι νόμοι είναι με το μέρος τους. Αντε να τους κάνεις καλά, έτσι που έχουν ξεσαλώσει.
Χυδαίος λόγος, ρατσιστικός αυτός του Μπαλάσκα; Σιγά, μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου...
Γιώργος Σταματόπουλος
Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου