Το κεραμίδι και η κεραμίδα...

Το ταπεινό όνειρο του Νεοέλληνα να έχει «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του», αποτέλεσμα της μαζικής μετανάστευσης του πληθυσμού τα μεταπολεμικά χρόνια από την ύπαιθρο στις πόλεις, έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για χιλιάδες νοικοκυριά που...
έχουν βρεθεί σε αδυναμία να ξεπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια. 

Το «κεραμίδι» που πράγματι αποκτήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες χάρη σε έναν πακτωλό δανεισμού, κινδυνεύει να πέσει σαν κεραμίδα στο κεφάλι όχι μόνο των αδύναμων νοικοκυριών, αλλά και της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση αντιμετώπισε με χαρακτηριστική απάθεια και ελαφρότητα ένα θέμα που τελικά μπορεί να πάρει διαστάσεις εκρηκτικές. Από τις κινήσεις και πρωτοβουλίες που παίρνει η ίδια προς πάσα κατεύθυνση -τις τράπεζες, τους διαχειριστές «κόκκινων» δανείων, αλλά και τους ίδιους τους δανειολήπτες- προκειμένου να αποτραπεί ένα φαινόμενο χιλιάδων εξώσεων νοικοκυριών από τα σπίτια τους μετά τον Μάιο, αποκαλύπτεται ότι έστω και αργά συνειδητοποιεί το πρόβλημα.

Φυσικά, οι ιδεοληψίες, ο πανικός και ο πολιτικός φόβος δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι στη λήψη ορθολογικών αποφάσεων. Γνωρίζουμε ότι η πηγή αυτού του φόβου είναι το παράδειγμα της Ισπανίας, όπου ιδεολογικοί και πολιτικοί φίλοι της Ν.Δ., η τότε κυβέρνηση Ραχόι, άφησαν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά εκτεθειμένα στους πλειστηριασμούς και στις εξώσεις, προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες. Τελικά, και οι τράπεζες δεν σώθηκαν και το κόμμα του Ραχόι πλήρωσε ακριβά την κοινωνική αναλγησία του.

Ακόμη κι αν αυτό που κινητοποιεί την κυβέρνηση, στο παρά πέντε της λήξης του ισχύοντος πλαισίου προστασίας της πρώτης κατοικίας, είναι η πολιτική της επιβίωση, οφείλει να παρέμβει σωστά και ολοκληρωμένα. Οχι με μπαλώματα και επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος.

Οπως πολύ σωστά επισημαίνει στην «Εφ.Συν.» (σελ. 6) η πρώην υπουργός Λούκα Κατσέλη, εμπνεύστρια της νομοθεσίας που φέρει το όνομά της και προστάτευσε χιλιάδες νοικοκυριά από την έξωση, είναι αδύνατο να υπάρξει πραγματική προστασία της πρώτης κατοικίας χωρίς τη δυνατότητα του πολίτη που βρίσκεται σε αδυναμία να πληρώσει το δάνειό του να προσφεύγει στα δικαστήρια. Χωρίς τη δικαστική προστασία είναι στο έλεος της τράπεζας, της εταιρείας διαχείρισης ή της κρατικής «φιλανθρωπίας».

Εξάλλου, όπως διδάσκει η περίπτωση της Ισπανίας, η πραγματική προστασία του δικαιώματος στην κατοικία είναι υποχρέωση της πολιτείας έναντι όχι μόνο της εθνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας...

efsyn.gr