17.2.20

Ο «μουτζουρεμένος» ελληνικός πολιτισμός...

Η κατάσταση τους τελευταίους μήνες με το προσφυγικό έχει φτάσει στο απροχώρητο. Φτάσαμε στο σημείο, εν έτει 2020, να ελλοχεύει, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο κίνδυνος πανδημίας, καθώς πάνω από 36.000 αιτούντες άσυλο διαμένουν αυτή τη στιγμή σε άθλιες συνθήκες στα κέντρα υποδοχής των πέντε νησιών, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για...
5.400 ανθρώπους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η πλειονότητα των αιτούντων άσυλο είναι οικογένειες και ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι παιδιά, τα περισσότερα κάτω των 12 ετών.

Πώς, όμως, τα ελληνικά νησιά έφτασαν να γίνουν μία de facto αποθήκη ανθρώπων;

Σύμφωνα, με την Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες το 2014 έφτασαν στην Ελλάδα 41.038 άνθρωποι, το 2015 ήρθαν 856.723, το 2016 ήρθαν 173.450, το 2017 ήρθαν 29.718, το 2018 ήρθαν 32.494, το 2019 ήρθαν 59,726 και μέχρι προχθές για το 2020 έφτασαν 4.580.

Από τα στοιχεία φαίνεται η χαοτική διαφορά της διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της σημερινής της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς να υπάρχει καμία θέληση ωραιοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα προηγούμενα χρόνια έγιναν λάθη, από τους 856.723 το 2015 που αντιμετώπισε σε μία χρονιά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η τωρινή κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί εισροές κοντά στις 65.000.

Στο διάστημα αυτό, βέβαια, έχει μεσολαβήσει η απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας του 2016 που εντείνει το πρόβλημα. Η ΕΕ υποσχέθηκε, βάσει της συμφωνίας, την επανεγκατάσταση ενός Σύριου πρόσφυγα από την Τουρκία προς την ΕΕ για κάθε Σύριο πρόσφυγα που επιστρέφεται από την Ελλάδα προς την Τουρκία και την παροχή συνολικά 6 δισεκατομμυρίων ευρώ στη γείτονα χώρα. Με τις τωρινές συνθήκες όμως, δηλαδή με το 62,4% των αφιχθέντων στη χώρα μας από τις αρχές του 2019 να είναι σύμφωνα με τον ΟΗΕ εθνικότητες εκτός των Σύρων, δεν μπορεί κανένας να επιστραφεί.

Άλλο ένα ζήτημα το οποίο δεν προχώρησε, ενώ υπήρχε ως ευρωπαϊκή πολιτική, ήταν ο καταμερισμός των προσφύγων σε όλα τα κράτη της ΕΕ. Στην Ευρώπη, ακόμα, δεν έχουν κατανοήσει ότι χωρίς την υιοθέτηση της υποχρέωσης του καταμερισμού μεταξύ των χωρών και χωρίς έναν οργανωμένο σχεδιασμό ένταξης των ανθρώπων, το πρόβλημα συνεχώς θα διογκώνεται. Μέχρι τον Μάιο του 2018 μόνο 21.999 πρόσφυγες έφυγαν από την Ελλάδα, ενώ ο αριθμός προβλεπόταν να είναι τριπλάσιος. Οι εταίροι μας δεν έδειξαν, απ’ ό,τι φαίνεται, τον ίδιο ζήλο εφαρμογής της ανωτέρω πολιτικής καταμερισμού των προσφύγων, με εκείνον στα οικονομικά ζητήματα τα χρόνια της κρίσης.  Μάλλον, φοβούνται μήπως οι πρόσφυγες αλλοιώσουν τον εξαίρετο, δυτικό, χριστιανικό ευρωπαϊκό πολιτισμό. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ανέθεσαν στον Έλληνα επίτροπο το χαρτοφυλάκιο για την “Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής μας”.

Τη συγκεκριμένη εικόνα του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής διαφημίζει η Νέα Δημοκρατία, με το σχέδιό της για το προσφυγικό που έχει τρείς άξονες.

Πρώτος, οι απελάσεις, για τις οποίες αναφερθήκαμε παραπάνω και οι τελευταίοι αριθμοί δείχνουν τη ματαιότητα αυτής της πολιτικής.

Δεύτερος, τα κλειστά κέντρα κράτησης, στα οποία με τον καινούργιο νόμο για το άσυλο, θα δύναται να παραμένουν πρόσφυγες για τρία χρόνια. Δηλαδή, θα φυλακίζονται άνθρωποι, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα έως και τρία χρόνια, τη στιγμή που για έναν κατά συρροή δολοφόνο το ανώτατό όριο προφυλάκισης είναι δεκαοκτώ μήνες. Μία απάνθρωπη πρακτική, για την οποία η Ελλάδα έχει καταδικαστεί στο παρελθόν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιστρέφει.

Τρίτος, η τοποθέτηση πλωτών φραγμάτων, ώστε οι άνθρωποι να εμποδίζονται να εισέρχονται στην Ελλάδα. Πέραν της κωμικότητας του εγχειρήματος, καθώς με ένα φράγμα λίγων χιλιομέτρων η κυβέρνηση ευελπιστεί ότι θα σταματήσει τις ροές, είναι άξιο απορίας πώς θα αντιμετωπίσουν οι ελληνικές αρχές ένα ενδεχόμενο ναυάγιο λόγω του φράγματος. Σύμφωνα με το άρθρο 33 της Σύμβασης της Γενεύης για το καθεστώς των προσφύγων και την αρχή της μη επαναπροώθησης, απαγορεύεται σε ένα κράτος να επιστρέψει σκάφος στο οποίο επιβαίνουν αιτούντες διεθνούς προστασίας ή αλλοδαποί στο κράτος από το οποίο εισήλθαν στην επικράτειά της, χωρίς να έχει πριν αποφασίσει αν κάποιος εμπίπτει στον ορισμό του πρόσφυγα.

Αυτό είναι το βασικό και απάνθρωπο σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Φυλακίζοντας και εμποδίζοντας τους ανθρώπους προσπαθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Στρουθοκαμηλίζοντας και διατρανώνοντας επικοινωνιακές, ακροδεξιές και μισαλλόδοξες φαμφάρες, η ΝΔ προσπαθεί να καλύψει την ανικανότητα της. Μία ανικανότητα που φτάνει στο σημείο του ενδεχόμενου δόλου για ό,τι χειρότερο συμβεί, με συνεργούς τους ανθρώπους που είτε εγκρίνουν, είτε αδιαφορούν για το τί γίνεται στα νησιά. Γιατί ο εκάστοτε αδωνισμός, κυρανακισμός και μπογδανισμός έχουν ως αποτέλεσμα, από τη μία να πνίγονται άνθρωποι και από την άλλη ένα τοξικό μέρος της κοινωνίας να φωνάζει για την προστασία ενός χαμένου και “μουτζουρεμένου” ελληνικού πολιτισμού...

Ορέστης Χατζηγιαννάκης
Πολιτικός Επιστήμονας, 
ΜΑ Ανθρώπινα Δικαιώματα,
ΜΑ Ευρωπαϊκές Σπουδές

Δεν υπάρχουν σχόλια: