διώχνει τον έναν παίκτη μετά τον άλλον από το παιχνίδι. Διότι άλλη δουλειά δεν έχει ο άρχων των αγγέλων τη σήμερον ημέρα που ανά ένα λεπτό χάνονται παγκοσμίως συνάνθρωποί μας από τον φονικό ιό. Κερδίζει η ομάδα της κι αντί να το χαρεί, θυμώνει και ξεκινάει μια αψιμαχία με τον Γιώργο, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν μια ανθρώπινη χειρονομία. «Δεν μου αρέσει τέτοια έπαρση από την ομάδα μου» δηλώνει με ύφος καρδιναλίου, όταν πια έχουν γυρίσει στο στούντιο, που δηλαδή ούτε καν αρχηγός δεν ήταν πια. Η χαμένη ομάδα του Διονύση, με διαδικασία αποχώρησης να έπεται, ούτε καν να στενοχωρηθεί δεν μπόρεσε. Έπρεπε να ασχολούμαστε με την Κατερίνα και τον Γιώργο όλη την εβδομάδα. Attention whores, μέχρι την τελευταία τους πνοή και οι δύο.
Στα backstage cues του «Star», o Γιώργος είπε μάλιστα ότι τον είχε μόλις κουρέψει λίγο πριν και ότι απολύτως κανένα πρόβλημα δεν είχε μαζί του. Εδώ μπας και κολλάει η ατάκα της Ντέμης: «Είναι πολύ όμορφος. Μπορεί αυτό να είναι το πρόβλημα»; Δεν ξέρω τι να υποθέσω, ειλικρινά. Κι ούτε με νοιάζει. Αυτό που μας νοιάζει είναι ότι εμείς οι παλιοί αισθανόμαστε πλέον σαν να βλέπουμε «Λάμψη», όχι «MasterChef». Και όχι τη χάι της πλευρά, με τη Βίρνα μέσα στη χλίδα, αλλά την αίσχιστη, με τον Ευλογητό. (Δεν έχω δει ούτε μία φορά στη ζωή μου αυτήν τη σαπουνόπερα, αλλά χρόνια διαβάζω τα memes από τα mikropragmata.lifo.gr του Άρη Δημοκίδη). Λες και την τσίμπησε μύγα τσε τσε κι έπαθε τσο τσο!
Όλη την εβδομάδα ζήσαμε την Κατερίνα-τιμωρό. Το ένα λεπτό έλεγε στη συνέντευξη «σιχαίνομαι την έπαρση» και ενάμισι λεπτό μετά «ναι, το χρονομέτρησα» ‒ ότι η ίδια είναι πολύ ανώτερη απ' όλους τους. Καθρέφτη δεν έχει το πατάρι; Είχε την ευκαιρία να βγει έξω και δεν πήγε και, εν τω μεταξύ, τα βλέπουμε αυτά εμείς, που είμαστε σε καραντίνα δύο βδομάδες τώρα και λίγο θέλει να σπάσουμε την τηλεόραση. «Βγες, χριστιανή μου», φωνάζω στην οθόνη, «δεν θα ξαναβγείς ποτέ σου μέχρι το καλοκαίρι. Η ζωή είναι το "εδώ και τώρα"». Σέρνει στους παίκτες ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο σε κάθε της συνέντευξη. Αναφέρω μερικούς από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε αποκλειστικά και μόνο αυτή την εβδομάδα: άξεστοι, χωρίς φινέτσα, πανηλίθιοι, χαζοί, κακοί, χωρίς τακτ, αούγκανοι, φτωχοί πνευματικά, μπιχλιάρηδες, κομπλεξικοί ‒ και δεν τα έγραψα και όλα, μόνο λίγα, σαν ένα amuse bouche. Αναρωτιέμαι μήπως έχουν έλλειψη βιταμίνης D από τον εγκλεισμό τα παιδιά. Αλήθεια! Οι περισσότεροι Έλληνες υποφέρουν από αυτό. Δεν κάνω πλάκα, κοιτάξτε το. Αλλιώς, μήπως να βάλει και η ψυχολόγος σας ένα χεράκι παραπάνω; Λέω εγώ τώρα, που μάλλον «πτωχή τω πνεύματι» θα με αποκαλούσε κι εμένα η Κατερίνα.
Αν ο Γιώργος έχει έπαρση, ο Σταυρής τι έχει; Που δήλωσε στην κάμερα ότι θα αλλάξει και θα γίνει κακός. Σκιαχτήκαμε, γιατί τον είχαμε καταλάβει για αθώο αγγελούδι μέχρι σήμερα. Θέλω να θερμοπαρακαλέσω την παραγωγή ‒ είμαστε διατεθειμένοι, όλοι οι φαν του παιχνιδιού, να πληρώσουμε για να προσληφθεί μεταφραστής για τα λεγόμενα του Σταυρή. Χάνουμε τα καλύτερα. Θα τσοντάρουμε όλοι από κάτι, με τεράστια χαρά. Αφήστε το πάνω μας. Έχουμε καταλάβει ότι μάλλον θα το σηκώσει η Κύπρος φέτος! Μας προετοιμάσατε και με κυπριακά τραγούδια στην έξοδο των παικτών, για να ξέρουμε τι θα τραγουδάμε στον τελικό. Ντουζ πουάν και από μένα, τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε.
23.3.2020 MasterChef: Η εβδομάδα που όλοι μάθαμε τι είναι η φεγιεντίν Από το πρώτο masterclass που ο Μανώλης Σαρρής δήλωσε στο «Star» ότι έχει ως πουλέν του τον Σταυρή έπρεπε να το είχα καταλάβει. Γιατί, για ποιον δουλεύει ο Μανώλης, οεο; Αλλά ο ευέξαπτος και οξύθυμος χαρακτήρας του Σταυρή μας είχε πωρώσει. Τώρα που θα γίνει κακός, θα είμαστε κερκίδα. Eίναι υπόσχεση!
Ο Σταύρος έχασε για τέταρτη φορά ομαδική, με το ηθικό του ξεκάθαρα πεσμένο. Ο Ηρακλής μαζί με τη Μαρία παραμένουν κλεισμένοι μέσα από την πρώτη μέρα. Σκληρό. Όταν βλέπω τον Δήμο προτεινόμενο, στενοχωριέμαι. Η αριθμητική τον έφαγε. Θυμάστε ποιος έκανε τους λογαριασμούς στην ομαδική! Σταύρος και Ηρακλής κατάφεραν να διώξουν τον «Βίκινγκ», που πιο πολύ θα τον θυμόμαστε για το χτένισμά του παρά για τα πιάτα που έφτιαξε στο παιχνίδι. Ο Σταύρος, που υποτίθεται ότι είναι κολλητός του, τον ψήφισε κανονικότατα, χωρίς κανένα έλεος. Κρίμα, αλλά έτσι είναι και η ίδια η ζωή, άδικη, σαν του «MasterChef». Μάλλον οι τύψεις τον τσακίσανε και αργότερα, όταν πήγε πίσω, έκανε λες και δεν θα τον ξαναδούνε ποτέ τον άνθρωπο. Αφού τα έβαλε με τον Γιώργο, ότι και καλά ήθελε να τον ρίξει ψυχολογικά, δίνοντας άκυρες συμβουλές από τον εξώστη στον Δημοσθένη, άρχισε ένα μοιρολόι που όμοιό του δεν έχουμε ματαδεί. Οι 13 καλύτεροι. Και στο άλλο δωμάτιο έχασαν 2 παίκτες, αλλά παρέμειναν ψύχραιμοι. Ο Σταυρής, που έκλαιγε απαρηγόρητος, πραγματικά μας εξέπληξε. Είχαμε να τον δούμε έτσι από την ημέρα που έχασαν στη δοκιμασία του Γκολφ. Βλέπω ότι στο κρεβάτι του έχει κολλημένη μια φωτογραφία της κοπέλας του. Πόσο συγκινούμαι! Σήμερα ζούμε έναν αόρατο πόλεμο και έτσι ήταν ανέκαθεν οι κοιτώνες των πολεμιστών. Με αιθέριες υπάρξεις ‒στα μάτια του καθενός‒ νοητά και ψυχικά δίπλα τους να τους εμψυχώνουν, νοσταλγώντας τη στιγμή που θα γυρίσουν νικητές πίσω στα σκέλια των κοριτσιών τους. Μια τέτοια έχουν και οι ΗΡΩΕΣ γιατροί μας σήμερα στους φοριαμούς τους, φαντάζομαι. Βάστα, ωρέ Σταυρή, έχετε δρόμο μπροστά σας, όπως θα έλεγε ο γερο-Δήμος στο καριοφίλι του. Ναι, καλά το καταλάβατε, είμαστε στην εβδομάδα της εθνικής μας επετείου και ποιήματα σαν το «O Δήμος και το καριοφίλι του» του Βαλαωρίτη μου έρχονται στον νου, παρακολουθώντας τους να μοιρολογούν. Κι έν' από σας, το νιότερο, ας ανεβεί τη ράχη, ας πάρει το τουφέκι μου, τ' άξο μου καριοφίλι, κι ας μου το ρίξει τρεις φορές και τρεις φορές ας σκούξει «O γερο-Δήμος πέθανε, ο γερο-Δήμος πάει». Φτύνω, φτου φτου φτου, στην τηλεόραση τον Δήμο, που σαν να τον κλαίγανε έκαναν. Έλεος, κάπου, παραγωγούλα μας! (Ρίτσαρντ, ακούς;) Εμείς, πατρίδα μου γλυκιά, θα νικήσουμε τον σημερινό πόλεμο που ζει ο πλανήτης ολόκληρος! Να το ξέρετε, φίλοι μου. Και θα ξαναφάμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι τον καθιερωμένο μας μπακαλιάρο της 25ης Μαρτίου! Και θα φιλιόμαστε πάλι σταυρωτά και θα αγκαλιαζόμαστε σφιχτά, και θα πίνουμε ο ένας από το ποτήρι του άλλου για να δοκιμάζουμε κρασιά. Ζήτησα από τον λατρεμένο μου σεφ, Αλέξανδρο Τσιοτίνη, που ήταν και κριτής του Σταύρου σε προηγούμενο ριάλιτι μαγειρικής, να μας δώσει μια συνταγή για τάρτα. Το εστιατόριο του, CTC (λογοπαίγνιο με τη λέξη «σίτιση»), που βρίσκεται πίσω από το Χίλτον, έχει αποκτήσει ήδη τη διάκριση Μichelin Plate στον οδηγό της Michelin για την Αθήνα και σύντομα, χωρίς αμφιβολία, θα κερδίσει και το πρώτο του αστέρι. Εάν ο οδηγός επέτρεπε να συμπεριληφθούν εστιατόρια και εκτός Αθηνών, ο Άλεξ θα το είχε κερδίσει προ πολλού, πριν καν ανοίξει τον δικό του χώρο. Είχα την τιμή να με καλέσει τo 2015 μαζί με άλλους τρεις φίλους, μια μέρα πριν ανοίξει τις πόρτες του, για να ακούσει τη γνώμη μας. Έκανα την ευχή να πιάσει το μαγαζί και χαίρομαι που άνθησε στους τόσο δύσκολους καιρούς της κρίσης, χωρίς μάλιστα να έχει βεράντα για τραπέζια έξω! Κουράγιο σε όλους τους ανθρώπους της γαστρονομίας. Σας σκέφτομαι όλους καθημερινά.
Τάρτα από φάβα Σαντορίνης με αυγό ποσέ, τσάτνεϊ από σπετζοφάι και φρέσκια ελληνική τρούφα (Συνταγή για 10 τάρτες) Για τη φάβα 500 γρ. φάβα 2 καρότα σε φέτες 1 κρεμμύδι λευκό σε φέτες 1 φύλλο δάφνη 700 ml κοτόζουμο 700 ml νερό 200 ml ελαιόλαδο 1 κουταλιά πελτές ντομάτας 1 κ.γλ. πουρές σκόρδο Σοτάρουμε το κρεμμύδι και το καρότο, προσθέτουμε τη φάβα και τη δάφνη. Σβήνουμε με τα υγρά και σιγομαγειρεύουμε μέχρι να πιει τα υγρά και να χυλώσει. Χτυπάμε στο μπλέντερ μαζί με το ελαιόλαδο και προσθέτουμε τον πελτέ και το σκόρδο. Διορθώνουμε το αλάτι και το πιπέρι. Για το αυγό 1 αυγό για κάθε μερίδα Μαγειρεύουμε το αυγό σε αλατισμένο νερό μαζί με λίγο λευκό ξίδι για περίπου 3 λεπτά, ώστε το εξωτερικό να είναι σκληρό, ο κρόκος όμως να παραμένει ρευστός. Για το τσάτνεϊ σπετζοφάι 1 χωριάτικο λουκάνικο 2 κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης κομμένες μπαστουνάκια Φρέσκο θυμάρι 3 κουταλιές της σούπας ξίδι από παλαιωμένο βαλσάμικο Ελαιόλαδο 1 λευκό κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φέτες 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο σε ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τις κόκκινες πιπεριές, το λουκάνικο και το θυμάρι. Τσιγαρίζουμε για 5-6 λεπτά και σβήνουμε με το ξίδι. Αφήνουμε να πάρει ουσιαστικά μια βράση και αφαιρούμε από τη φωτιά. Διορθώνουμε τη γεύση με αλάτι και πιπέρι. Για το σερβίρισμα, γαρνίρουμε με ελληνική τρούφα σε φέτες. Για 10 τάρτες διαμέτρου 15 εκ. η καθεμία 480 γρ. βούτυρο 980 γρ. αλεύρι 150 γρ. πούδρα αμυγδάλου 200 γρ. αυγά 20 γρ. αλάτι 40 γρ. ζάχαρη άχνη Τοποθετούμε όλα μαζί τα υλικά στον κάδο του μίξερ. Δουλεύουμε μέχρι να ενσωματωθεί το βούτυρο και να δημιουργηθεί ένα ομοιογενές ζυμάρι. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο για 12 ώρες να ξεκουραστεί. Στρώνουμε όμορφα τις φόρμες και ψήνουμε με κάποιο βάρος από πάνω, όπως κεραμικά φασόλια, στους 160 βαθμούς, για 10 λεπτά. Βλέπουμε στη φωτογραφία ότι ο σεφ Τσιοτίνης έχει σπάσει την τάρτα, πριν ακουμπήσει πάνω της τη φάβα και όλα τα υπόλοιπα υλικά. Αντίστοιχα συναρμολογούμε κι εμείς το πιάτο, αφήνοντας τη φαντασία μας ελεύθερη να καλπάσει!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου